Geduld wordt beloond

Gert Dupont ken je vast als leadzanger van de Heistse coverband Elentriek, als speler bij Theater FroeFroe of als de brieven schrijvende papa van de 15-jarige Janosch. Net als veel mensen in de cultuursector viel hij de afgelopen periode zonder werk maar dat gaf hem de gelegenheid veel tijd door te brengen met Janosch die door de coronacrisis niet terecht kon in het dagcentrum waar hij anders bijna dagelijks naartoe gaat. Heel wat quality time dus vol van skeelertochtjes, verfrissende momentjes in het plonsbad, ijsjes eten, … Janosch had de tijd van zijn leven en dat alles na het schitterende nieuws van eerder dit jaar, want eindelijk werd hen het langverwachte assistentiebudget waar ze recht op hadden toegewezen.

Na 10 jaar wachten kwam die boodschap waarschijnlijk als een donderslag bij heldere hemel?
Gert: Ik heb die brief toch een paar keer moeten lezen want er zijn ettelijke jaren verstreken sinds we onze eerste aanvraag indienden. Toen Janosch 4 jaar was,  onderzochten we de piste om hem in een reguliere kleuterschool in te schrijven. We wisten uiteraard dat inclusief kleuteronderwijs alleen mogelijk was als er ook specifieke ondersteuning voorzien werd. Om die ondersteuning te kunnen betalen dachten we snel eens even de aanvraag voor het persoonlijke assistentiebudget in te dienen. Onwetend dat er hiervoor wachtlijsten waren en er ons ook nog een complete doorlichting te wachten stond. Ongeveer een jaar na de aanvraag kwamen we te weten dat we in aanmerking kwamen maar dat er geen budget was en we dus op die vermaledijde wachtlijst geplaatst werden. En daar hebben we netjes onze beurt afgewacht …

Tot dat netjes afwachten het geduld toch iets te fel op de proef stelde?
Gert: Begin 2019, na alweer een volgende brief waaruit bleek dat we uit de boot vielen, ben ik eens gaan opzoeken hoe we ‘lang wachten’ moesten interpreteren. Toen ik las  dat met ‘lang’, langer dan 2 jaar bedoeld werd terwijl wij op dat moment al negen jaar geduld uitoefenden, ben ik toch even in de pen gekropen. Die brief is massaal gedeeld  op de sociale media en opgepikt door kranten en televisie. Ook de Gezinsbond en de bijstandsorganisatie Onafhankelijk Leven die actie voerden tegen de wachtlijsten hebben onze boodschap toen meegedragen.

Intussen kregen jullie wel goed nieuws?
Gert: Dit voorjaar, net op het moment dat de coronacrisis uitbrak, kregen we de boodschap dat we dus vanaf nu wel op een persoonlijk assistentiebudget kunnen rekenen. Ik kreeg de laatste weken al vaak de vraag wat we nu gaan doen met dat budget maar dat zijn we nu nog aan het bekijken. Oorspronkelijk was het bedoeld om Janosch naar de  kleuterschool te sturen maar dat is nu natuurlijk niet meer aan de orde. Vast staat dat het goed besteed zal worden.

Je bent verder nog bezig met het project  ‘CasaDiColore’, kan je daar al wat meer over vertellen?
Gert: CasaDiColore is een vzw die eigenlijk ontstaan is in samenwerking met andere ouders vanuit de bezorgdheid over de toekomst van onze kinderen en wie er voor hen zal zorgen als wij dat zelf niet meer kunnen. De bedoeling is om een huis met 24 uurs-opvang te voorzien voor 8 personen met een meervoudige handicap waar ze in een huiselijke en geborgen sfeer de nodige 1-op-1-begeleiding kunnen genieten. Daarnaast wordt er aan die woning ook een dagbesteding gekoppeld voor maximum 15 personen. Het doel? Een warme thuis en een artistieke werkplaats.