250 Heistenaren trekken een rode lijn voor Palestina

Met een manifestatie op het pleintje naast de bibliotheek in de Bergstraat en een korte betoging door de Bergstraat lieten ongeveer 250 Heistenaren hun ongenoegen blijken met wat er in Gaza gebeurt. Sprekers waren naast organisator Senne Heremans, burgemeester Dirk Noten, de Palestijnse Eliana Loubani en Dichter bij de Nete Daan Ceulemans. Het Heistse Woshkoor bracht enkele pakkende liederen met toelichting van May Dierckx.  Velen waren in het rood gekleed met als motto: ‘een rode lijn is overschreden’.  Als slot was er een oproep tot deelname aan de grote pro-Palestina-betoging op zondag 7 september in Brussel.

“Meer doen dan alleen woorden en enkele symbolische acties”

De manifestatie ging uit van de Heistse 11.11.11-groep, Beweging.net, de Chiro en Intal, beweging die zich inzet voor solidariteit en bevrijding in het Globale Zuiden. “Net als in vele andere steden als Lier, Turnhout, Mol en Herentals willen wij ook hier onze stem laten horen”, vertelt organisator Senne Heremans. “et verhalen over plaatselijke mensen in Gaza, onder meer een kinderarts en een journalist, riep hij de wereld op dat er een einde moet komen aan de genocide die nu al 700 dagen bezig is. “En protesteren helpt”, aldus Heremans, “Eind jaren ’70 en begin jaren ’80 is er ook een einde gekomen aan de Apartheid in Zuid-Afrika, dankzij het wereldwijde protest en de economische sancties in het land. We moeten veel meer dan de invoer van dadels uit bezet gebied op de Westelijke Jordaanoever boycotten”.

Pakkende getuigenis

Burgemeester noemde ‘rood’ de kleur van de liefde en warmte, maar helaas ook van bloed en geweld:  “Wij vragen om moedige keuzes te maken om het geweld in Gaza te stoppen.” Het meest pakkend moment was de getuigenis van Eliana Loubani, een Palestijnse vluchteling, op op 11-jarige leeftijd in ons land is terecht gekomen en getrouwd met een man uit Gaza: ‘Dit is geen gewoon conflict, dit is een genocide. Vooral voor de meer dan 50.000 kinderen die vermoord of verminkt zijn, moet er een einde komen aan deze gruwel. Ik hoor verschrikkelijke verhalen van mijn 2 schoonzussen en hun kinderen. ‘Sterven is beter dan leven in Gaza’, is hun verhaal. Kinderen riskeren er vandaag hun leven voor een zak meel. Geef Gaza niet op! Geef uw eigen menselijkheid niet op!”, was het besluit van haar emotioneel betoog dat beëindigd werd met een daverend, langdurig applaus.