In bloot bovenlijf de Kilimanjaro op

Met zijn pittig Hulshouts accent verraadt hij zijn herkomst. Chris Van den Vonder had als één van de eersten in de streek een trendy danscafé ‘Café Central’ en was ook met ‘Booze Place’ gespecialiseerd in alcoholische dranken. In 1999, zo’n 15 jaar geleden ging hij back to basic en startte hij op het Caraïbisch eiland Dominica een vakantieresort. Na een kort verblijf in Australië, is hij sinds kort terug in België en actief in de wijnsector. In januari van dit jaar beklom hij met een groep van zo’n 18 personen de Kilimanjaro, met zijn 5.685 meter de hoogste berg op het Afrikaanse continent, en dat in bloot bovenlijf bij ijskoude temperaturen én in een recordtijd.

Hoe kwam je erbij dit avontuur aan te gaan?
Chris: Via een documentaire op de Nederlandse tv raakte ik in de ban van de speciale ademhalingstechnieken van ‘Iceman’ Wim Hof en van hoe je je eigen immuunsysteem puur door wilskracht kan beheersen. Ik schreef me in voor een workshop en voor ik het wist lag ik in een bad vol ijs en volgde ik verschillende trainingen. Van het een kwam het ander en zo schreef ik me in voor een ongelooflijk avontuur, de beklimming van de Kilimanjaro.

Jullie begeleider, de Nederlander Wim Hof, is wel een erg speciaal iemand?
Chris: Hij is bekend door zijn speciale ademhalingstechnieken, waarmee men het immuunsysteem en het analoog zenuwstensel kan beïnvloeden en in staat is tot opmerkelijke prestaties. In totaal heeft deze man meer dan 26 wereldrecords op zijn naam staan. De uitdaging van Wim bestaat er niet alleen in om zijn eigen prestaties te verbeteren maar ook om andere mensen te doen beseffen waartoe je eigen lichaam in staat is. Daarenboven gaat hij er prat op dat je door de juiste training en oefeningen je eigen lichaam sterker kan maken en ook weerbaarder tegen ziektes.

Jullie gezelschap bestond niet uit ervaren bergbeklimmers?
Chris: Nee, ons groepje bestond uit mensen van verschillende nationaliteiten die intensief getraind hadden op ademhalingstechnieken en meditatie. De kunst bestaat erin je hoofd leeg te maken en aan niks te denken. Ikzelf heb voor de tocht zo’n 4 maanden intensief getraind op die ademhalingstechnieken tijdens lange wandeltochten in ontbloot bovenlijf. De mensen die ik in het bos tegenkwam zullen wel eens gedacht hebben dat er een vijs los zat bij mij.

De tocht naar boven was geen makkie?
Chris: Stappen in de bossen van Vlaanderen kan je onmogelijk vergelijken met de beklimming van zo’n gigantische berg. Er was een enorm temperatuurverschil van zo’n 50 graden Celsius tussen de voet waar het 34°C was en de top van de berg waar de temperatuur -18°C bedroeg. Ons bloot bovenlijf kreeg dus heel wat te verduren. Boven kom je dan ook nog eens terecht in zeer ijle lucht met een reëel gevaar voor hoogteziekte. Het was ontzettend zwaar en hard en je waant je precies in een trage film maar ik ben me blijven concentreren op mijn ademhaling en het is me gelukt. De top bereiken was al zwaar op zich, maar meteen nadien moesten we onmiddellijk terug beginnen aan de afdaling. Het werd uiteindelijk een klimdag van in totaal 15 uur.

Jullie behaalden de top in minder dan 36 uur, een unieke prestatie.
Chris: De medische wereld heeft de expeditie met argusogen gevolgd en stond versteld van onze prestaties. Men is ook volop bezig met deze ademhalingstechnieken te onderzoeken. Wij hebben er met onze groep twee en een halve dag over gedaan, heen en terug, om deze reusachtige berg te bedwingen. Wetende dat de meesten er meer dan 5 dagen over doen, maakt onze prestatie uniek.