Wat zit er in de grond in Schriek?

Naar aanleiding van de Archeologiedagen kan je zaterdag 9 en zondag 10 oktober, telkens van 13 tot 17 u in de Sint Jan Baptistkerk in Schriek aan de Leo Kempenaersstraat gaan kijken naar een kleine tentoonstelling van metaaldetectorist Erik Ceuppens (51). Erik zoekt al 20 jaar met zijn metaaldetector naar metalen voorwerpen op de Schriekse akkers en natuurgebieden en toont wat hij allemaal heeft boven gehaald en vertelt hoe je werkt met een metaaldetector.

Restanten van een hevige veldslag in de vorm van kogelhulzen, of het spaarpotje van een Romeinse legionair: de grond onder onze voeten bevat allerlei sporen van een rijk en tastbaar verleden.. “Van toen ik als 11-jarige bij meester Lambrechts zat, ben ik gefascineerd door ons verleden”, vertelt de Schriekse geschiedkundige “Eerst zocht ik vooral fossielen, maar de laatste jaren ga ik regelmatig met mijn metaaldetector op pad. Niet om grote schatten te zoeken, maar om te graven in ons verleden. Zo vond ik een Romeins muntje, maar dat is geen garantie dat hier ooit Romeinen verbleven, want iemand kan dat vele jaren later hier verloren zijn. Of een leeuwenkopje dat deel maakte van een paardenbit. 300 km verder is in Nederland hetzelfde gevonden. Wat is de link daartussen?”. Tijdens de tentoonstelling vertelt Erik ook hoe een goed metaaldetectorist te werk gaat, een hobby die de laatste tijd meer en meer navolgers kent.  “Wij laten nooit afval achter. Een colablikje dat je opgraaft, wordt netjes meegenomen, net als loden kogels of die nu komen van een recente jacht of van een luchtgevecht boven Schriek tijdens WOII. Je mag trouwens niet overal gaan zoeken. Zo zijn de slagvelden van Waterloo verboden gebied voor metaaldetectoristen uit eerbied voor de slachtoffers die daar misschien nog liggen”.  Erik gaat trouwens erg grondig te werk: “Een detector gaat ongeveer 40 cm diep, maar als de grond geploegd wordt, komen er nieuwe lagen boven, zodat je weer opnieuw kan langsgaan. Rijk wordt je er niet van want een zilverstuk was een weekloon, een goudstuk tot een half jaarloon, dat gooide men niet zomaar weg. En het fabeltje van in de grond begraven schatten, dat geloof ik al helemaal niet.  Aan de kust op het strand heb je wel mensen die op zoek zijn naar eurostukken of gouden kettinkjes die verloren zijn”.